2-3 maja 2006 - Wspólna wizja dla wspólnego sąsiedztwa

Dyskusja panelowa dotyczyła następującej problematyki: Jest mało prawdopodobne, by Unia Europejska poszerzyła się o nowe kraje w najbliższej przyszłości. W jaki więc sposób kraje Europy Wschodniej mogą przetrwać ten okres i przeprowadzić reformy ekonomiczne i społeczne, niemając widocznych korzyści z integracji? Jest oczywiste, że w tym okresie nikt z Unii Europejskiej nie wymusi na tych krajach reform strukturalnych. Muszą je przeprowadzić same. Rezygnacja z kary śmierci, poszanowanie praw człowieka w ogólności, a szczególnie praw dzieci, tolerancja, równouprawnienie kobiet i mężczyzn są niezbywalnymi aspektami polityki europejskiej, ściśle związanymi z moralnymi i politycznymi odczuciami nowoczesnego Europejczyka. Nikt nie może ani zaszczepić, ani przenieść tych aspektów nowoczesnej polityki do społeczeństw, które są nieprzygotowane i niechętne do ich uznania. Jak znaleźć wystarczającą siłe, wolę polityczną, zasoby ludzkie i energię, by przeprowadzić taki eksperyment? Czy tym, co pomogłoby w zrozumieniu tego procesu, jest relacja między wewnętrznymi reformami potencjalnych członków UE i ogólnym procesem integracji europejskiej? Te procesy są głęboko ze sobą splecione. Pozostaje jednak pytanie, jaka jest wizja wspólnej przyszłości wschodnioeuropejskich sąsiadów. Czy opiera się na wartościach czy też pragmatycznych interesach? Czy ma odniesienie do przebudzenia świadomości regionalnej i współpracy? W jaki sposób osiągnąć spójność kontynentu europejskiego, gdy jeszcze nie wszystkie kraje należą do UE?