Pictorial Candi, czyli Candelaria Saenz Valiente, znana w szerszych kręgach jako wokalistka ParisTetris, nagrała pierwszą płytę solową, zatytułowaną Eat Your Coney Island . Hurrra! Specjalnie na tę okazję nauczyła się grać na tandetnej gitarze, co usłyszycie w kilku utworach. Album jest w przeważającej części łagodną podróżą, która zaczyna się piosenkowo, ma parę punkowych momentów, dochodzi do patetycznego orgazmu organowego i kończy się psychodelicznym dziełem rozpisanym na puzony. Wyraźnie słychać tu uwielbienie dla R. Steviego Moore’a, Daniela Johnstona, Skipa Jamesa oraz wszystkiego, co brzmi low-fi i jak z kasetowca. Gdy rozmawiamy z Pictorial Candi, mówi nam z naciskiem, plując okruszkami suchego herbatnika, jak głęboko gardzi przeprodukowanymi do bólu „zajebistymi bitami” i całą paletą bzdurnych zabiegów, dzięki którym kiepskie kawałki stają się niby znośne.
Czego można się spodziewać pod względem stylu: asian/caribean – muzyka dawna/pop – punk/rock – eksperyment – muzyka kameralna –akompaniament dla myśli.
W składzie koncertowym pojawi się miedzy innymi Ola Rzepka (Drekoty), Adam Byczkowski (Kyst) oraz Marcin Masecki
Więcej informacji: na www.pictorialcandi.com oraz www.soundcloud.com/pictorialcandi
O artystce:
Candelaria Saenz Valiente rozpoczęła studia filmowe na Universidad del Cine w Buenos Aires, by po dwóch latach przerwać je i uczyć się dyrygentury. Po kolejnych dwóch latach studiów w Buenos Aires, tym razem muzycznych, w roku 1999 otrzymała stypendium Berklee College of Music w Bostonie. Studiowała tam dyrygenturę pod okiem Davida Callahana, ucznia Leonarda Bernsteina oraz pobierała nauki śpiewu u Kathryn Wright i Donny'ego McElroya.
Pracowała także jako rysownik, komik oraz detektyw. W 2002 roku opuściła Boston z dyplomem Berklee College of Music (Aranżacja i Kompozycja). W marcu 2005 roku, po napisaniu książki “El Infierno de Orfeo Blaumont” (Piekło Orfeusza Blaumont), komedii filozoficznej, której akcja toczy się w Buenos Aires, przeniosła się do Warszawy razem z mężem, pianistą Marcinem Maseckim. Napisała również powieść “Gość Gość” (“Huesped Huesped”). Jej treść w większości stanowią historie, inspirowane pobytem w Polsce. Jest także kierownikiem literackim wydawnictwa “Acuatico” z Buenos Aires. Oto co powiedziała o sobie w jednym z wywiadów: “Dorastałam w Buenos Aires. Przez całe moje dzieciństwo i młodość mieszkałam naprzeciwko ZOO. Każdego popołudnia wpatrywałam się w ryczące niedźwiedzie brunatne, które mogłam dostrzec z okna mojego pokoju. Kiedyś pewna małpka zdołała stamtąd uciec i trafiła prosto do mojej sypialni..”
Bardzo chciałabym studiować astrofizykę. Wierzę że niedługo będę. Podziwiam Gombrowicza, Virginię Woolf, Woody’iego Allena, Davida Lyncha oraz R. Stevie Moore’a. Zawsze uważałam się za pisarkę, ale teraz jestem skłonna myśleć, że jestem także muzykiem.
