Polityka wielokulturowości nie polega na tym, żebyśmy tworzyli jakiś skansen ze słodkim wizerunkiem wzajemnej i nieustannej miłości – z Krzysztofem Czyżewskim rozmawia Maja Jaszewska.
Jaszewska: Leszek Kołakowski w książce Czy diabeł może być zbawiony i 27 innych kazań napisał o duchu krytycyzmu europejskiego, chwaląc jego siłę twórczą. Cytuję:
Nie jest ta dwuznaczność paradoksalna, ponieważ wśród tej konfuzji utwierdzamy wyróżniającą cechę kultury europejskiej w jej formie dojrzałej, mianowicie jej zdolność do kwestionowania samej siebie, do porzucenia ekskluzywności własnej, jej wolę spoglądania na siebie samą oczami innych. (…) wolno twierdzić, że w tej samej epoce, kiedy Europa, być może dzięki zagrożeniu tureckiemu, doszła do jasnej świadomości swojej identyczności kulturalnej, zakwestionowała ona wyższość swoich własnych wartości i uruchomiła proces nieustającej samokrytyki, który miał stać się źródłem zarówno jej siły, jak rozmaitych jej słabości i jej podatności na zranienia.
Więcej na stronie Miesięcznik ewangelicki / Numer 9 (29) 2015
Кшиштоф Чижевски о кризисе мультикультурности.
Мы благодарим за предоставление текста К. Чижевского, "Месенчник Эвангелицки", главного редактора Томаша Минцера, а также Лукаса Скурчинского.
Оригинал на польском:
«Политика мультикультурализма состоит не в том, чтобы создать какой-то музей под открытым небом, представляющий прелестную картинку взаимной и вечной любви» – с Кшиштофом Чижевским беседует Майя Яшевска.