TRZY KOBIETY.
METAMORFOZY MITU MEDEI U OWIDIUSZA I PICASSA
Opowieść Polifoniczna z udziałem sztuki, poezji, muzyki, zapachów i smaków
Kobiety:
Małgorzata Sporek-Czyżewska
Bożena Szroeder
Teresa Witkowska
Koncepcja i scenariusz: Krzysztof Czyżewski
Instalacja artystyczna: Wiesław Szumiński
Współpraca: Urszula Wasilewska
Muzyka: Michał Moniuszko, Kacper Szroeder
Światła: Wojciech Szroeder
Spiżarnia: Mariola Mitros
Opowieść Polifoniczna „Trzy kobiety...” jest częścią programu „Opowieści o współistnieniu”, eksplorującego
starożytny mit o Medei i Argonautach, najstarszego w kulturze europejskiej o wyprawie
poza granice własnego świata i spotkaniu z Innym. Jest dziełem budowanym na syntezie różnych
sztuk i odwołującym się do różnych zmysłów człowieka. Kanwą dla opowieści tworzonej przez
zespół „Pogranicza” są unikalne grafiki Pablo Picassa ilustrujące arcydzieło Owidiusza „Metamorfozy”.
Tworzą one wizualną część sympozjonu, której towarzyszą zwoje płótna zapisane tekstem
poetyckim Owidiusza. Dramaturgiczną część sympozjonu budują opowieści trzech kobiet
ułożone z fragmentów poematu, jak również z listów Hypsipyle (pierwszej żony przywódcy
Argonautów) i Medei do Jazona, pochodzących z „Heroid” Owidiusza. Opowieściom tym towarzyszy
oryginalna muzyka, a także zapachy i smaki specjalnie w tym celu stworzonej „Spiżarni
Krasnogrudzkiej”.
Tytułowe trzy kobiety, to różne emanacje pierwiastka żeńskiego w świecie kultury patriarchalnej.
Opowieść o różnych wcieleniach Medei obejmuje kobietę zakochaną i matkę, emancypantkę
walczącą o swoje prawa, a także obcą – imigrantkę i barbarzynkę poddaną próbie porzucenia swojej
ojczyzny i życia wśród innych. A ponieważ mit mówi o zerwanym moście, o zdradzie i pogwałceniu
praw gościnności, oblicze kobiecej inności przyjmuje też postać gniewu, szaleństwa i zemsty.
Montaż wystawy "Trzy Kobiety" w Białej Synagodze 18-20 czerwca 2014, Autor: Wiesław Szumiński, współpraca: Urszula Wasilewska, Dariusz Woźniak
Sympozjon "Trzy kobiety..."
