Wystawa jest prezentacją kilkunastu prac - rzeźb i obrazów - z cyklu, który zatytułowałem "Obłąkani" i nad którym trudzę się od bez mała dwudziestu lat. Wybór ten jest dość przypadkowy i nie kierowałem się w nim kryteriami artystycznymi. Bardziej niż w innych moich realizacjach - zarówno podczas powstawania prac, jak i podczas ich wyboru, górę brały emocje które towarzyszyły mi w czasie pracy i spotkań z ludźmi ze szpitala psychiatrycznego w Suwałkach. Pragnieniem moim było też utrwalenie w pamięci spotkanych tam osób, lub zauważonych zdarzeń, czy sytuacji w których znaleźli się oni będąc pacjentami szpitala psychiatrycznego. Termin "obłąkani" w powszechnym odbiorze ma konotacje negatywne. Kojarzy się z niepożądanym stanem umysłu, ze społecznym ostracyzmem, brakiem logiki w postępowaniu. Wiąże się z odrzuceniem i z pogarda. Jest rodzajem piętna, które noszą dotknięci chorobą psychiczną, a które jest nie zawinione. Domaga się raczej współodczuwania i empatii. Jest to szczególnie bolesna "inność", bo w przeciwieństwie do mniejszości religijnych, narodowościowych, obyczajowych, których członkowie znajdują oparcie we własnych grupach, chorzy psychicznie nie mogą liczyć na zrozumienie najbliższych - rodziny, sąsiadów, znajomych. Nader częsta konsekwencja tej niezawinionej "inności" jest dojmująca pustka. Życie ich, ich potrzeby nie są rożne od życia tych wśród których żyją. Ich często rozpaczliwy trud powrotu do "normalności", który podejmują i który nie raz było mi dane obserwować, domaga się szacunku i wsparcia. Realizowany przeze mnie od długiego już czasu cykl obrazów i rzeźb, nie jest i nigdy nie był pracą zaplanowaną, nie posiada żadnej wcześniej wymyślonej konstrukcji. Jest otwarty. Nie jest i zapewne nigdy nie zostanie ukończony. Jest również - chcę to jasno powiedzieć - sposobem radzenia sobie ze światem zastanym w szpitalnej rzeczywistości.
Wiesław Szumiński ur. W 1958 r. W Suwałkach.
Studia kulturoznawcze na UAM w Poznaniu w latach 1978 - 1982.
ASP w Poznaniu w latach 1982-1986