"Trzy kobiety"

"Trzy kobiety"

Opowieść polifoniczna sztuki, poezji,  muzyki, zapachów i smaków

TRZY KOBIETY

METAMORFOZY MITU MEDEI U OWIDIUSZA I PICASSA

Opowieść polifoniczna sztuki, poezji,  muzyki, zapachów i smaków

Kobiety:

Małgorzata Sporek-Czyżewska

Bożena Szroeder

Teresa Witkowska

Koncepcja i scenariusz: Krzysztof Czyżewski

Instalacja artystyczna: Wiesław Szumiński

Współpraca: Urszula Wasilewska

Muzyka: Michał Moniuszko, Kacper Szroeder

Światła: Wojciech Szroeder

Spiżarnia: Mariola Mitros

Opowieść Polifoniczna „Trzy kobiety...” jest częścią programu „Opowieści o współistnieniu”, eksplorującego

starożytny mit o Medei i Argonautach, najstarszej opowieści w kulturze europejskiej o wyprawie

poza granice własnego świata i spotkaniu z Innym. Jest dziełem budowanym na syntezie różnych

sztuk i odwołującym się do różnych zmysłów człowieka. Kanwą dla opowieści tworzonej przez

zespół „Pogranicza” są unikalne grafiki Pablo Picassa ilustrujące arcydzieło Owidiusza „Metamorfozy”.

Tworzą one wizualną część sympozjonu, której towarzyszą zwoje płótna zapisane tekstem

poetyckim Owidiusza. Dramaturgiczną część sympozjonu budują  opowieści trzech kobiet

ułożone z fragmentów poematu, jak również z listów Hypsipyle (pierwszej żony przywódcy

Argonautów) i Medei do Jazona, pochodzących z „Heroid” Owidiusza. Opowieściom tym towarzyszą

oryginalna muzyka, a także zapachy i smaki specjalnie w tym celu stworzonej „Spiżarni

Krasnogrudzkiej” (organiczna żywność i aromaty).

Tytułowe trzy kobiety, to różne emanacje pierwiastka żeńskiego w świecie kultury patriarchalnej.

Opowieść o różnych wcieleniach Medei obejmuje kobietę zakochaną i matkę, emancypantkę

walczącą o swoje prawa, a także obcą – imigrantkę i barbarzynkę poddaną próbie porzucenia swojej

ojczyzny i życia wśród innych. A ponieważ mit mówi o zerwanym moście, o zdradzie i pogwałceniu

praw gościnności, oblicze kobiecej inności przyjmuje też postać gniewu, szaleństwa i zemsty.

czytaj na niebywałychsuwałkach