Dragan Klaić był jej przyjacielem i kolegą. W artykule przez pryzmat osobisty i z ciepłymi uczuciami pisze o roli Klaićia w Jugosławianskim teatrze. Jego zaslugą jest zainicjowanie wielu, do dziś najwazniejszych, instytucji teatru jak i projektow teatralnych na obszarze całej byłej Jugosławii. Pisze o nim jako o cudzie, intelektualiście który swoje pomysły wcielał w życie, i wnosił porządek w momencie, kiedy wydawało się, że wszechobecny chaos uniemożliwia takie działania. Powiązywał teorię i praktykę w tylko jemu właściwy sposób.
Inspirował rozmowy, debaty o teatrze. Jako profesor, bardzo wpływał na ucznów i słuchaczy, często mozna było słyszeć, że "zmienił ich życie". Pisze o nim i o jako niezwykłym przyjacielu, którego brak pozostawi pustkę, ontologiczną, profesjonalną, polityczną... Na końcu Borka proponuje spotkanie upamiętniające Dragana, 17 września w CZKD.
Całość w języku serbskim do przeczytania TUTAJ.