Wielka dama mahali, Romica Puceanu urodziła się w Bukareszcie w 1926 roku, już w wieku 14 lat zaczęła śpiewać w kawiarniach na Floresce i Horestau, podmiejskich dzielnicach Bukaresztu. Przede wszystkim to właśnie specyficzny smak przedmieść jest elementem dominującym w pieśniach Romicy Puceanu. Pierwszą płytę nagrała w towarzyszeniu Taraful Fratii Gore, kapeli prowadzonej przez braci Aurela i Victora Gore w wytwórni Elecord Tomis Studio. To właśnie bracia Gore odkryli talent Romicy, zaprosili ją do śpiewania podczas wesela ich kuzyna.
Pieśni Romicy są głosem tęsknoty i cierpienia prostych ludzi przy akompaniamencie tureckich rytmów ciftetelli i melodyki rumuńskiej. Nieco później została najbardziej uznaną i opłacaną pieśniarką wśród Lautarów. Stare nagrania Romicy Puceanu z braćmi Gore są klasycznym brzmieniem dawnego stylu rumuńskiego Taraf. Aranże są minimalistyczne, tak aby zostawić jak najwięcej przestrzeni na głębię głosu solistki. Romica Puceanu znaczy dla rumuńskich Cyganów tyle, co legendarna szansonistka Maria Tanase dla Rumunów. Na zachodzie mówi się o niej jako Billy Holliday Wschodu. Płyta jest reedycją nagrania z lat 70, co ważne, ze słyszalnym brzmieniem analogowym.
Tłumaczenie i redakcja tekstu załączonego do płyty: Michał Moniuszko