Diane Kaplan

Lewis Wickes Hine jest uważany za jednego z najbardziej uznanych fotografów amerykańskich XX wieku. 
Do najbardziej znanych jego prac zalicza się portrety emigrantów na Ellis Island, zdjęcia dzieci pracujących w fabrykach i kopalniach i zapis akrobatycznych wyczynów budowniczych Empire State Building w Nowym Jorku. Hine jest prekursorem fotografii dokumentującej warunki socjalne w Ameryce, jest też uznawany za jednego z pierwszych profesjonalnych fotoreporterów. Od 1907 roku Hine już publikował swoje zdjęcia z krótkim opisem nazywane „Fotograficzna opowieść” (Photo Story), jeszcze przed wprowadzeniem kompaktowych aparatów 35 mm i magazynów opierających swe artykuły o fotografie reporterskie. Lewis Hine był bardzo uczulony na kształt publikacji swoich prac, dlatego też zawsze starał się forsować swój opis do zdjęć, tym samym budując styl fotożurnalizmu. Początki były trudne, Hine fotografował głównie dla Narodowego Komitetu do spraw Pracujących Dzieci (National Child Labor Committee) i publikował w niszowych magazynach typu „The Survey”. Sytuacja się zmienia wraz z nadejściem I wojny światowej, kiedy to Lewis Hine zostaje dokumentalistą Czerwonego Krzyża. 

 
Widok ogólny na Lens we Francji 
11 kwietnia 1919 rok 

Jego zadaniem było uchwycenie zniszczeń wojennych, co był wskazówką do planowania pomocy socjalnej i materialnej. Wiosną i latem 1918 roku fotografuje uchodźców wojennych i hospitalizowanych żołnierzy, co zupełnie nie przeszkadzało w wykonaniu kilku ujęć Paryża. W listopadzie przemierza pogrążone w działaniach wojennych Włochy, Grecję i Serbię. 

 
Ulica w Tesalonikach, Grecja 
Grudzień 1918 rok 

Miał możliwość także wykonania fotografii w okupowanych przez Niemców terenów Belgii i północnej Francji. Niektóre z tych fotografii ukazały się w publikacjach Czerwonego Krzyża, ale większość została złożona do archiwum. Pod koniec II wojny światowej dział archiwum Czerwonego Krzyża w Bibliotece Kongresu liczył sobie 50000 fotografii, jednak wskutek pomyłki w opisie, zdjęcia nie mogły być oglądane przez blisko 60 lat. Dopiero autorka tej publikacji, Diane Kaplan, odnalazła zaginione archiwa, wybrała i opracowała fotografie Lewisa Hine’a. Zaginione fotografie są znakomitym świadectwem wiodącej roli Hine’s w tworzeniu stylu fotożurnalizmu. 


Diane Kaplan jest znakomitą artystką fotografką i teoretyczką tej gałęzi sztuki. Jej artykuły opisujące mistrzów fotografii zostały opublikowane w niezliczonej ilości publikacjach i katalogach wystaw. Była szefową Historycznej Kolekcji Fotografii stworzonej i opracowanej przez Kościół Metodystów. Prowadziła szereg projektów badawczych w Bibliotece Kongresu, wskutek czego powstał ten album.

Więcej szukaj w zbiorach CDKP.