Artykuły
Film „Grotowski – Flaszen” w zbiorach CDKP

Film „Grotowski – Flaszen” w zbiorach CDKP

4 października 2012 12:59

Na świecie powstawały różne dokumenty o Grotowskim, ale tu udała się rzecz nadzwyczajna - przywołanie ducha. Tak na łamach „Gazety Wyborczej” pisał o filmie Małgorzaty Dziewulskiej Tadeusz Sobolewski. Esej dokumentalny „Grotowski – Flaszen” po raz pierwszy szerszej publiczności został zaprezentowany w 2011 roku.Na świecie powstawały różne dokumenty o Grotowskim, ale tu udała się rzecz nadzwyczajna - przywołanie ducha. Tak na łamach „Gazety Wyborczej” pisał o filmie Małgorzaty Dziewulskiej Tadeusz Sobolewski. Esej dokumentalny „Grotowski – Flaszen” po raz pierwszy szerszej publiczności został zaprezentowany w 2011 roku.

Debiut filmowy związanej z „Pograniczem” eseistki i reżyserki teatralnej został przyjęty bardzo ciepło. Być może dlatego, że Małgorzata Dziewulska skupiła się na sile idei Grotowskiego. Autorka podkreślała, że zależało jej na refleksji, dotknięciu wielkiej tajemnicy, bez oceniania i okrągłych formuł. Film zawiera minimum wyjaśnień historycznych, jest filmową narracją Ludwika Flaszena o Jerzym Grotowskim.

Flaszen (ur. w 1934), współtwórca Teatru Laboratorium przyjeżdża do Wrocławia, wędruje śladami Grotowskiego, opowiada o przyjaźni i współpracy z reżyserem, reformatorem XX wiecznego teatru. Opowieść o wspólnych fascynacjach i twórczych poszukiwaniach przeplata się z fragmentami rejestracji spektakli, programów telewizyjnych, filmów dokumentalnych oraz niepublikowanymi dotąd archiwalnymi zdjęciami.

Tadeusz Sobolewski w swoim tekście z kwietnia 2011 roku zwraca uwagę również na inny aspekt tej filmowej historii. Kiedy słychać nagranie jego głosu: "My przemy ku narodzinom czegoś, czego jeszcze nie było", ma się wrażenie, że to mówi ktoś podobny do Mickiewicza, czy Wyspiańskiego, ich kontynuator. Widać go w filmie tylko przez kilka chwil, ale czuje się przepływ jego energii.

Ludwik Flaszen, krytyk teatralny, reżyser, pisarz był gościem wydarzenia „20 + 2, czyli co widać z Pogranicza”. 1 maja 2012 roku mówił o kulturze czynnej w trakcie „Wieczoru z mistrzem”.

Małgorzata Dziewulska – eseistka, pisarka teatralna, reżyserka. Ukończyła studia filozoficzne i reżyserskie. W latach 70. była współzałożycielką eksperymentalnego zespołu Puławskiego Studia Teatralnego, potem współpracowała z Laboratorium Jerzego Grotowskiego. W latach 1991-1996 doradca literacki Starego Teatru w Krakowie, w latach 1997-2002 kierownik literacki Teatru Narodowego w Warszawie, a następnie konsultant programowy Teatru Dramatycznego w Warszawie. Wykładała w Zakładzie Teatrologii Instytutu Filologii Polskiej UJ, a od 1994 roku na Wydziale Wiedzy o Teatrze warszawskiej Akademii Teatralnej. Współredagowała miesięcznik „Res Publica”. Jest autorką książek o teatrze i kulturze współczesnej: „Teatr zdradzonego przymierza” oraz „Artyści i Pielgrzymi”. Zajmowała się również reżyserią operową. 24 czerwca 2009, podczas Festiwalu Malta odbyła się premiera tango operity Astora Piazzolli „Maria de Buenos Aires” w jej reżyserii.

Powiązane treści: