Jerzy Brzozowski Dyrektor Muzeum Okręgowego w Suwałkach zaprasza na spotkanie poświęcone Leszkowi Aleksandrowi Moczulskiemu w rocznicę śmierci Poety. W programie: Zbigniew Fałtynowicz Matura 1955/1956; Krzysztof Czyżewski O "Lśnieniach"; Wiersze Poety.
17 grudnia 2018 roku, g. 17.00 do Muzeum im. Marii Konopnickiej w Suwałkach Oddział Muzeum Okręgowego ul. T. Kościuszki 31 (po raz pierwszy w nowej sali).
Leszek Aleksander Moczulski w Wydawnictwie Pogranicze - "Lśnienia" książka wydana w serii "Inicjał" - więcej na stronie wydawcy
Wybór, opracowanie, redakcja Zbigniew Fałtynowicz; posłowie, opracowanie graficzne Krzysztof Czyżewski; grafika Wiesław Szumiński; skład Anita Sznejder, wydawca Sejny: Fundacja Pogranicze, 2018. – 94 s.
Leszek Aleksander Moczulski
urodził się 18 lutego 1938 w Suwałkach. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutował jako poeta w 1959 roku w "Dzienniku Polskim", trzy lata później ukazał się jego pierwszy tomik "Próba porównania". Kolejny tom "Nawracanie stracha na wróble", uważany za właściwy debiut, opublikowany został w 1971 roku, a dwa lata później nagrodzony nagrodą im. Andrzeja Bursy.
Inne jego tomiki to m.in. "70 widoków w drodze do Wenecji" (1992), "Elegie o weselu i radosne smutki" (1997), "Jej nigdy za późno", "Dziękczynienia po Komunii Świętej" (2006) i kilkanaście książek dla dzieci, m.in. "Moje kotki", "Siedem dni stworzenia świata". Moczulskiego zaliczano do pokolenia Nowej Fali.
Publikował także w "Tygodniku Powszechnym". Był współtwórcą krakowskiego Teatru STU, a także autorem tekstów piosenek wykonywanych m.in przez Skaldów - m.in. "Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał", "Cała jesteś w skowronkach", "Szanujmy wspomnienia", "Po śniegu, po kolędzie". Piosenki Moczulskiego śpiewał także Marek Grechuta (m.in. "Korowód", "Magia obłoków", Czesław Niemen ("Z pierwszych ważniejszych odkryć") i Grzegorz Turnau (m.in. "Ultima", "Nawet", "Kruchy świat, kruche szkło"). Moczulski napisał słowa do 7 utworów na płycie Anawa, które zespół nagrał wspólnie z Andrzejem Zauchą, a także połowę tekstów z płyty "Wołanie o słońce nad światem" zespołu Dżamble.
Był też autorem słów do oratoriów: "Nieszpory Ludźmierskie" (1992) i "Droga, Życie, Miłość – Oratorium o Męce i Zmartwychwstaniu Pana" (2000). (PAP)
SŁOWO KRZYSZTOFA CZYŻEWSKIEGO O LESZKU A. MOCZULSKIM
Piszę o jego poezji zadomowionej w Krainie Swojej Inności, którą zrodziła utrata...
Próbując wydostać się z przestrzeni utraty, autor "Lśnień" poszukuje dróg powrotu do wspólnotowości, odpowiedzialności za drugiego, współistnienia i współczucia. W konsekwencji diametralnie zmienia się rozumienie buntu, który kiedyś u Leszka A. Moczulskiego, jednego z koryfeuszy polskiej kontrkultury i teatru alternatywnego, wyrażał się w kulcie wolności indywidualnej i społecznym odszczepieństwie. W poemacie obrzędowym "Wiara, Pieśń" [Do którego pokolenia mnie zaliczycie], który stał się kanwą słynnego spektaklu Teatru STU „Exodus”, odwracał się – wraz z pokoleniem, którego czuł się wyrazicielem – plecami od ludzi po drugiej stronie barykady konformizmu, rzucając im w twarz słowa: „Czy to właśnie paliłem się ja / mój świat wokoło płonął / Czy byłem dla was tylko tłem / czy płonącą pochodnią?”. W "Lśnieniach" słowo „ja” prawie się nie pojawia. Natomiast aż gęsto jest od innych, należących do świata osobnego od pokolenia 68: ojciec, matka, babcia, dziadek Antoni, Panna Maria od malin (Konopnicka), Szmulke, Dawid, Giedroyciowie… Nie chodzi o to, że kiedyś – w czasie, kiedy poeta pisał pokoleniowe protest-songi – ich nie było, a teraz są. Bywali też wcześniej. Rewolucyjne jest to, iż w Krainie Swojej Inności, to oni właśnie są wyrazicielami nonkonformistycznego buntu.
"Kiedyś sprzeciwiano się skandalizując
I obalając.
Teraz sprzeciwiasz się równowagą wewnętrzną,
pogodą ducha,
stałością charakteru.
Teraz sprzeciwem – radość i twórczość
w więzi z innymi,
Nie znałem tak pięknej odmowy
tak pięknego buntu."
