Efektem projektu jest multimedialny spektakl, w którym pomieszane zostały media dźwiękowe, teatralne, wizualne i historyczne. Opowiada on historię Wandy i Bożeny. Historię budującą tożsamość rodzinną, ale i narodową. Opowiada o wojnie i jej wpływie na nasze losy, nie poprzez żołnierzy przesuwających się po mapie Europy, ale osobistą historię mojej babci i jej córki.
Jednocześnie interesuje mnie sam proces „pamiętania”. Chcę się dowiedzieć, jak historyczne fakty są zapamiętywane i modyfikowane w atmosferze sekretu rodzinnego – szeptanego po kątach. Historia mojej babci jest jedną z wielu historii wojennych – jednocześnie jest historią mojej rodziny, wiąże się z jej tożsamością. Ostateczny performance/instalacja przedstawia też niejednoznaczność jej narracji – to, w jaki sposób jest ona zmodyfikowana (mój stryj np. twierdzi, że doktor był baronem...). Ujawnia, w jaki sposób powstaje legenda i jaki ma ona wpływ na nasze życie.
/Ludomir Franczak/
Scenariusz, realizacja: Ludomir Franczak
Muzyka: Marcin Dymiter