Zabytki Sejneńskie

Zabytki Sejneńskie

Sejny słyną z ciekawych architektonicznie obiektów, będących już dziś zabytkami. Jednym z ważniejszym jest kościół- Bazylika pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Wewnątrz kościoła możemy podziwiać jedną z pięciu istniejących na świecie figurek Madonny Szafkowej cudami słynącej. Świątynia ta wysuwa się przed bryłę renesansowego klasztoru, w którym niegdyś mieszkali Dominikanie sprowadzeni do Sejn przez Jerzego Grodzieńskiego.

Nieopodal bazyliki znajdowały się kiedyś sukiennice (okrągłe sklepy), które zostały spalone przez Niemców podczas I I wojny światowej. Sukiennice te należały do jednych z najpiękniejszych budowli tamtego okresu. 

Idąc wzdłuż ulicy Piłsudskiego dawnej Głównej mijamy typowy klasycystyczny ratusz z 1846 roku. Pełni on obecnie rolę Urzędu Miasta Sejny. 

Idąc dalej tą samą ulicą mijamy Pałac Biskupi dawną siedzibę biskupów sejneńskich w budynku tym aktualnie mieści się Muzeum Ziemi Sejneńskiej. 
Po przeciwnej stronie stoi Dom Pogranicza – dawniej Poczta, w której mieściło się kiedyś liceum hebrajskie. Obecnie jest to siedziba Ośrodka „Pogranicze- sztuk, kultur, narodów”. Dalej mamy Jesziwę- dawną szkołę talmudyczną, a w późniejszym okresie fabrykę kapci „Papuciarnię”, a obecną bibliotekę miejską, siedzibę kilku lokalnych organizacji, pracownię ceramiczną i salę prób Kapeli Klezmerskiej Teatru Sejneńskiego. 

Kolejnym klasycystycznym budynkiem jest Biała Synagoga z drugiej połowy XIX wieku. W czasie wojny służyła Niemcom za magazyn, pełniła też funkcję remizy strażackiej. 

U wylotu ulicy Wacława Zawadzkiego pierwotnej Węgierskiej dostrzegamy klasycystyczny kościółek Matki Boskiej Częstochowskiej powstały w połowie XIX wieku jako zbór ewangelicki. 

Na ulicy Marii Konopnickiej zachował się drewniany dom z otwieranym na święto szałasów dachem. Zresztą podobnych domów z gankami jest w Sejnach jeszcze kilka. Na jednej z bocznych uliczek wychodzących z ulicy Piłsudskiego istnieją jeszcze jursdyki- budynki, w których mieszkali kiedyś najubożsi Sejneńczanie. 

Na koniec należy wspomnieć jeszcze o tzw zabudowie kalenicowej. W I połowie XIX stulecia zaplanowano nowe ukształtowanie architektoniczne Sejn. Zakazano budowy domów drewnianych, władze pomagały w urządzeniu cegielni, na którą wydano drzewa z lasu rządowego, po pożarze w 1818 roku. W roku 1856 tylko 6% domów mieszkalnych było murowanych. Budynki mieszkalne z I połowy XIX stulecia są przykładami kalenicowych, dwukondygnacyjnych domów o cechach klasycystycznych. Niektóre budynki drewniane starano się upodobnić do murowanych przez otynkowanie, często budowano murowaną ścianę frontową. Sejny posiadają niezwykły układ architektoniczno-urbanistyczny, realizowany głównie w wieku XVII i XVIII.