Naradę zaczniemy od prób ściągnięcia naszej zajechanej korony kreacji, aby pytać o to, jak godnie i pięknie praktykować codzienność naszego ciemnego czasu, który wciąż i wciąż skrywa w sobie dziwy i szanse na dobre życie.
Jak brzmi opowieść, w której warto żyć na naszym końcu świata? Jak buduje się hajmaty na czasy pomiędzy? Jaką powinność mają dzisiaj starsi wobec młodszych i na odwrót? Czy stać nas na to, żeby traktować to jako wybór?
Gdzie przebiegają ścieżki przynależności, które uznają nasz realny stan i jednocześnie nie ulegają pokusom rozpaczy, apatii czy obietnicom szybkiego techno-wybawienia? Z czego pleść kulturowe koce, którymi otulimy siebie i naszych młodych? Jakim duchowym zaplotem łączyć nici śląskości, wypartej chamsko-pańskiej przeszłości i zerwanej relacji z Ziemią, którą naznaczony jest nasz czas?
Jeśli chcemy wyjść poza narrację „biznes jak zwykle”, nie wystarczy, że jedne technologie pozyskiwania i przetwarzania energii zastąpimy innymi i zaczniemy lepiej mielić 99% plastikowych śmieci. Musimy przyjrzeć się temu, które opowieści o świecie, praktyki kulturowe i obrzędowe, sposoby budowania wspólnot podtrzymują życie i jego różnorodność, a które je niszczą. Bez idealizowania, że „kiedyś to było”, a „nasi Przodkowie traktowali naturę z szacunkiem”, ale też bez odwracania się plecami od przeszłości łączącej nas z Ziemią i tymi, którzy od niej zależeli.
Zapraszam Państwa do wspólnego namysłu i dialogu w różnych formułach. Do przestrzeni gdzie możemy starać się o kruchość w formie żartu i płaczu, parkując na moment bohaterstwo i jego bliźniaka, bezradność.
Wychodząc z założenia, że nasze intencje i wizje mają mniejsze znaczenie niż szczere badania tego, jak się tu znaleźliśmy i kim dzisiaj naprawdę jesteśmy – pytamy co z naszej zbiorowej i osobistej historii odtwarza się w chocholich tańcach pewności? Być może po takim szczerym rozrachunku, wykonując robotę kulturowego fedrowania, właściwie piękne ruchy, jak mówił Rilke: same przekroczą próg naszego życia.
Zapraszamy! Chodźcie!
✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥
Plan spotkania:
I. wykłady i rozmowa – Krzysztof Czyżewski, Michał Rauszer, Kacper Lemiesz
II. warsztaty w podgrupach – Monika Stasiak, Anna Banout, Dominika Hofman
III. zbieranie urobku i podsumowanie
✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥
Dla kogo:
dla młodych i starych, którzy chcą podjąć chodźmy najmniejszą pracę kulturową i szukać z nami opowieści godnej życia
Miejsce:
foyer Dużej Sceny Teatru Śląskiego, I piętro, ul. Rynek 10
Termin:
wtorek 6 maja, godz. 18:00 - 20:30 (zbiórka 17:45)
✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥
Goście i prowadzący:
prof. Michał Rauszer – kulturoznawca i antropolog, pracownik Zakładu Interdyscyplinarnych Badań nad Kulturą Uniwersytetu Warszawskiego. Autor m.in. „Bękartów pańszczyzny. Historia buntów chłopskich” (2020). Pochodzi z Zazdrości pod Orzeszem, mieszka w Łodzi.
Krzysztof Czyżewski – praktyk idei, animator kultury, poeta i eseista, dyrektor sejneńskiego Ośrodka "Pogranicze". W 2011 roku wraz z zespołem Pogranicza otworzył Międzynarodowe Centrum Dialogu w Krasnogrudzie.
Kacper Lemiesz – aktywista kulturowy i duchowy, chamski badacz. Twórca projektów poszukujących żyznych opowieści i praktyk związanych z dorastaniem i wchodzeniem w dorosłość. Dyrektor ds. wagarów w Liceum Sowizdrzała w Katowicach. Uczeń Jaca Jakubowskiego, Miki Kashtan, Tsili Piran, Martina Cadee i Stephena Jenkinsona.
Monika Stasiak – antropolożka kultury, która w ramach Fundacji "Na progu" tworzy i prowadzi ceremonie przejścia, towarzysząc ludziom w ważnych momentach ich życia: narodzinach dzieci, zawieraniu małżeństw, pożegnaniach. Szuka sposobów tworzenia wspólnot i form, w jakich może się realizować świecka duchowość.
dr Dominika Hofman – dyrektorka Liceum Sowizdrzała i badaczka tajemnicy dorastania. Praktyczna orędowniczka pracy kulturowej i rytuału w obszarze edukacji. Pochodzi znad Brynicy, z pogranicza zagłębiowsko-śląskiego.
Anna Banout – projektantka i artystka, która w swojej praktyce łączy procesy projektowania spekulatywnego z kontekstami kulturowymi. W centrum jej zainteresowań znajduje się relacja człowieka z obiektami — traktuje je jako narzędzia do snucia opowieści, poprzez które eksploruje zarówno osobiste, jak i społeczne.
✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥✥
Organizatorzy:
Młody Hajmat, w ramach projektu „Ćwiczenia z przynależenia”
Teatr Śląski, w ramach cyklu Uniwersytet Latający Śląsk
MŁODY HAJMAT to strzępkowa społeczność młodych i starszych, w której karmimy najpiękniejsze i najtrudniejsze pytania. Spotykamy się w naszym miejscu w centrum Katowic, gdzie zalecamy się z dojrzałością, próbujemy kochać kruszący się świat i gdzie budujemy małą kulturę.
UNIWERSYTET LATAJĄCY ŚLĄSK to cykl spotkań ze śląskim językiem, kulturą, duchowością i historią. Będziemy śląskość pogłębiać, rozszerzać, wywyższać i nicować. Większość naszych spotkań będzie odbywać się w języku śląskim. W głowach będziemy szukać dawno nieużywanych przez nas śląskich słów, by jak najaktualniej opisać rzeczywistość.