O czym jest ta książka?
Czy w piwnicach zniszczonego przez Rosjan Mariupola jest miejsce na miłość i
współczucie? Czy wdzięczność za czas spędzony z ukochaną osobą może być
większa niż żal po jej stracie na wojnie? Co daje ci siłę, by wspierać ludzi, którzy
właśnie uciekli spod okupacji, podczas gdy w tych samych chwilach twój syn
przechodzi przez piekło w Azovstal? Jakie to uczucie powitać dziecko na tym
świecie, gdy za oknem trwa ostrzał, a w domu nie ma prądu ani wody?
Ta książka zawiera głosy dwudziestu pięciu kobiet - wojskowych, medycznych,
wolontariuszek i uchodźców wewnętrznych, dziennikarzy - kobiet, które były w
niewoli lub czekają na powrót swoich bliskich z niewoli, które poniosły nieodwracalne
straty w tej wojnie, ale mają tyle siły i miłości, by dzielić się nimi z innymi. W tych
historiach jest wiele bólu: ostrzały, piwnice, rany, eksplozje, śmierć - ale zawierają
też wiele światła: wdzięczność, wiarę, życzliwość, miłość i - co najważniejsze -
nadzieję. Każda historia jest wyjątkowa, ale jednocześnie wszystkie dotyczą naszego
wspólnego doświadczenia tej wojny, naszych wspólnych ran i nadziei.
Słowa, że wojna to nie kobieca sprawa, odchodzą w przeszłość. W końcu w Ukrainie
jest obecnie około 43 000 kobiet-obrończyń. Ta książka jest więc okazją do
usłyszenia ich głosów z pierwszej linii frontu. Jak również historie tych kobiet, które
utrzymują nasz domowy front - wolontariuszek, lekarek i innych.
Książka zawiera historie autorstwa: Jaryna Czornohuz, Ołeksandra Bezsmertna,
Oksana Czorna, Jewhenija Wirlycz, Walerija Zełeńska, Olga Menjajlo, Iryna Wjazowa
i inych.
O autorce:
Jewhenija Podobna jest dziennikarką, korespondentką wojenną i badaczką. W 2020
roku otrzymała Nagrodę Szewczenki za zbiór wspomnień „Dziewczyny obcięły
warkocze”. Posiada tytuł doktora w dziedzinie komunikacji społecznej. Jest autorką
ośmiu filmów dokumentalnych i sześciu książek.
okładka oryginału: wyd. Vivat